Κεφάλαιο 7

Με την αυστηρή (δια ροπάλου και φωνής) καθοδήγηση της σοφής μάγισσας οι ήρωες μας μυήθηκαν στα μυστικά των τεχνών της. Όσοι δηλαδή μπορούσαν να μυηθούν, δηλαδή κυρίως το τσουκάλι και ο Ντάμιεν. Το μόνο που έμαθε εν τέλει ο Κανονάκης ήταν μάλλον να συγκρατεί κάπως την αγριοφωνάρα του, και αυτό μόνο μετά την απειλή της Ανθής να τον μεταμορφώσει σε κωφάλαλο χαμστεράκι.
Εκτός των άλλων η μάγισσα τους συμβούλεψε να πάνε στο μέγα ιερέα Άνδρο για να καταφέρουν να κατέβουν στον κάτω κόσμο. Έτσι, οι ήρωές μας ξεκίνησαν με όπλα τους το μυαλό, τη δύναμη, τη φωνή τους και κάποια γλυκά για τον δρόμο, για να πάνε στο εκκλησάκι του Άνδρο.
Κι ενώ προχωρούσαν αγέρωχοι, ούτε που φανταζόντουσαν ότι η κακιά μάγισσα Αρριάνα μαζί με την ακόμα πιο κακιά νυχτερίδα της Ρέα, τους παρακολουθούσαν από τον μαγικό τους καθρέφτη.
"Κοίτα πως έχει ντυθεί αυτό το λέσο, το Τσουκάλι!", σχολίασε περιφρονητικά η Ρέα.
"Ρέα, μας βρήκε συμφορά. Αυτοί οι τρισάθλιοι πηγαίνουν στον μέγα ιερέα- μάγο- γκουρού Άνδρο! Και ξέρεις τι θέλουν;"
"Δεν με αφορά τι θέλουν", είπε αδιάφορα η Ρέα. "Απλά τους θέλω dead."
"Θέλουν να φέρουν την στριμμένη πριγκίπισσα πίσω στον κόσμο των ζωντανών!"
"Τι; Δεν μπορεί! Τα χάπια μου!", τσίριξε η Ρέα.
Η Αρριάνα έδωσε στην Ρέα λίγα χάπια νυχτερίδας κι ετοιμάστηκε να επικοινωνήσει με την κλειδοκράτορα των φυλακών του κάτω κόσμου, την Μπέλα.

***

Εκείνη την ώρα φτάνανε οι τρεις σωτήρες (σημείωση συγγραφέων: γκουχ γκουχ) στο ξωκλήσι του τρομερού Άνδρο. Μπαίνοντας μέσα αντικρίσανε τον ιερέα σκυμμένο πάνω από αρχαίους παπύρους να μουρμουράει ακατανόητα λόγια (ένα έμπειρο αυτί θα διέκρινε τα λόγια από ένα πρόσφατο σουξέ αλλά από μακριά ακούγονταν τρομακτικά).
Ο Άνδρο σήκωσε το βαρύ κεφάλι του, και κοίταξε επίμονα την τριάδα. Το βλέμμα του έμεινε λίγο παραπάνω στο Τσουκάλι που χάζευε με γνήσιο ενδιαφέρον τις τοιχογραφίες.
"Καταλαβαίνεις τα ιερογλυφικά;" τη ρώτησε.
Αυτή έγνεψε κοκκινίζοντας και τότε γεννήθηκε μια σπίθα κατανόησης και γνήσιας αγάπης μεταξύ τους.
"Τι ζητάει στο φτωχικό μου μια τόσο ωραία ύπαρξη;", ρώτησε ο Άνδρο χωρίς να προσέξει τον Ντάμιεν και τον Κανονάκη.
"Γιιιιιιχααααα! Θέλουμε να πάμε στον κάτω κόσμο!", φώναξε ενθουσιασμένος ο Ντάμιεν.
"Σκάσε εσύ, την ωραία ύπαρξη ρώτησε", διευκρίνισε το Τσουκάλι. "Λοιπόν, θέλουμε να πάμε στον κάτω κόσμο."
"Χμμ... Αυτό είναι κάτι πολύπλοκο και δύσκολο!", μουρμούρισε σκεπτικός ο Άνδρο. "Δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Εκτός κι αν..."
"Εκτός κι αν σου αφιερώσω ένα τραγούδι;" , πρότεινε όλο ελπίδα ο Κανονάκης.
"Φυσικά κι όχι. Αλλά θα σας βοηθήσω αν μείνει εδώ να μου κάνει παρέα στις δύσκολες στιγμές το Τσουκάλι.
Τι λε ρε φίλε; Μήπως θες και τίποτα άλλο?" άρχισε να φωνάζει ο Ντάμιεν. ¨Τι θα κάνουμε εμείς απροστάτευτοι κει κάτω? Με ξύλο μόνο και τραγουδάκια θα τη βγάλουμε; Έχουμε τελειώσει!"
Το Τσουκάλι τη κρίσιμη τούτη ώρα αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στη γενναία καρδιά που δεν την άφηνε να παρατήσει τους συντρόφους, και την αληθινή της φύση (πάντα ήθελε καλλιεργεί μαρούλια κάνοντας φιλοσοφικές συζητήσεις με έναν άντρα που να μην είναι ηλίθιος όπως όλοι) (σημ. συγγ: αυτό είναι μια καθαρά φεμινιστική άποψη που δεν στέκει)
Τότε μίλησε ο Άνδρο:
"Σε αντάλλαγμα θα πάρετε την Βάμπι!!!! Είναι ένα τζίνι φυλακισμένο για χρόνια, πολεμοχαρές αλλά με καλή καρδιά κατά βάθος".
Και πρόσθεσε πιο χαμηλόφωνα: "και πολύ εμφανίσιμη".
Το τελευταίο επιχείρημα μάλλον έπεισε τον Ντάμιεν, ο οποίος ξαφνικά ξέχασε το τσουκάλι, το μάτι του έλαμψε και ζήτησε αμέσως να περάσει από οντισιόν το τζίνι. Ο Ντάμιεν βούτηξε άπληστα το σκονισμένο λυχνάρι και το έτριψε. Και τότε ξεπρόβαλλε από αυτό η φιγούρα ενός εντυπωσιακού θηλυκού τζίνι, της Βάμπι. Ο Ντάμιεν δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του.
"Θα με ελευθερώσετε επιτέλους από αυτό το ηλίθιο λυχνάρι ή θα αρχίσω να ρίχνω μπουνίδια;", βροντοφώναξε με έντονη θηλυκότητα η Βάμπι.
"Φυσικά και θα σε ελευθερώσουμε!"
"Περίμενε. Θα κάνω κάτι καλύτερο. Θα της κάνω ένα μυστικό ξόρκι, το οποίο όχι μόνο θα την ελευθερώσει, αλλά θα τις δώσει και σάρκα και οστά!", είπε ο Άνδρο.
Ο Ντάμιεν ένιωσε μια πρωτόγνωρη χαρά και κοίταξε πονηρά την Βάμπι.
"Ούτε να το σκέφτεσαι, σαχλολίγουρα!", είπε η Βάμπι, κι η χαρά του Ντάμιεν κόπηκε μαχαίρι.
"Και τώρα παρακαλώ να αποσυρθείτε, για να κάνω τα μυστικά ξόρκια", είπε ήρεμα ο Άνδρο.
Σε λίγη ώρα όλα ήταν έτοιμα για να κατέβει η νεοσύστατη τριάδα στον κάτω κόσμο. Ο Άνδρο έχοντας στο πλάι του το τσουκάλι να τον κοιτάζει τρυφερά ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και άρχισε την επίκληση του:
"Ω άντμινς του κόσμου τούτου που κυριαρχείτε στα τόπικς και εξουσιάζετε τα ποστς, βάλτε την δύναμη που σας δίνει η θέση σας να βοηθήσει στο έργο τούτων των νέων! Εσύ Φλάσυ, με τη δύναμη του κεραυνού σπάσε τα σύνορα μεταξύ των κόσμων. Και συ Ρίπερ με το αετίσιο σου μάτι στείλε τους στο σωστό μέρος. Και συ Σάιμποτ πρόσεχε μην τους καταπλακώσει το σπάμ των κακών μυαλών. Έντερ !"
Και μ' αυτή τη λέξη, η γη άρχισε να ταρακουνιέται, και μια μεγάλη τρύπα άνοιξε κάτω από τους τρεις ήρωες. Αυτοί άρχισαν να πέφτουν στο σκοτάδι, χωρίς να φαντάζονται τι τους περίμενε εκεί κάτω…